Dekalog Miłości

Kochaj i bądź wolny uczciwie.



Rozmawiaj, najpierw słuchaj i milcz, następnie mów.



Poprzez medytację i twórczość, pracę i służbę, dawaj pogodne świadectwa godności.


Twórz czystą przestrzeń w sercu, umyśle i środowisku dla wiedzy pełnej współczucia, która - w swym miłosierdziu -  gasi ogniska cierpienia, chorób, głodu i konfliktów.


Uśmiechaj się od wewnątrz na zewnątrz. Bez masek na twarzy, z poczuciem humoru idź po zewnętrznych drogach, od poczęcia przez życie do śmierci, przez śmierć do nowych narodzin.


Spowiadaj się w ciszy, by wypływały z tego źródła strumienie błogosławieństw dla sióstr i braci, i wszelkiego istnienia. To również właściwa modlitwa.


Siej i zbieraj pokój, by dostąpić chwały zjednoczenia osób i narodów w boskości.


Dostrajaj kawałek świata do harmonii natury, szanuj ziemię i niebo, a wszystko, co żyje,  przyjmuj w komunii.


Naucz się słów i czynów najprostszych, by  w ten sposób - poprzez ciało zanurzone w geometrii świętej przestrzeni boskich znaków - ujawniać kosmiczne pieśni i taniec duszy.


Stań się jednym z Bogiem, który jest w tobie człowiekiem.