Cisza. W ciszy mieści się cały wszechświat – przepływa od miłości do obfitości. Faluje tam i z powrotem. Zmieniają się pory roku, noce i dni wypełniają hojnością, wdzięcznością i przebaczeniem.
Hojność to zapowiedź dostatku. Dajesz co masz i nie troszczysz się, by gromadzić.
Wdzięczność to zapowiedź zjednoczenia. Dziękujesz za to, co masz, by zintegrować się wokół centrum, bliżej boskości.
Przebaczenie to zapowiedź pojednania z ludźmi. Przebaczasz, by oczyścić serce i dać świadectwo, że każdy bliźni stał się siostrą i bratem.
Dajesz, dziękujesz, przebaczasz. Wypełnia się życie. W przestrzeni pojawiają się nowe wzorce mocy dla zjawisk.. Na drzewach ludzkich żywotów zakwitają kwiaty – zapowiedź owoców.
Dajesz, dziękujesz, przebaczasz. Jest modlitwa - przybywają osoby. Iskry przeskakują z duszy do duszy..
Dajesz, dziękujesz, przebaczasz. Zasiewasz pola marzeń. Wokół namagnesowanych biegunów układają się nowe wzory życia.
Dajesz, dziękujesz, przebaczasz. Wiesz, że ten wzór osobowości stał się najgłębszą potrzebą świata; wierzysz, że świat się nie zatraci, podąży ścieżką obfitości.
Dajesz, dziękujesz, przebaczasz. Dajesz, dziękujesz, przebaczasz.
Oto modlitwa najprostsza. Potrzebujesz wzorów do naśladowania.
Wzory są na wyciągnięcie ręki, bliżej. Wciąż się pojawiają na tkaninie rzeczywistości. Przestań w końcu być ślepcem, zajrzyj w ciszę.
Nie zamykaj swego serca w świętych księgach wielkich religii. Nie składaj na ołtarzu ambicji świata. Ożywiaj Słowo Boże i inspiruj z ciszy. Twoja jest ta droga, nie martwych. Żyj.
Jezus nie ma dziś nikogo innego na ziemi, by stać się Chrystusem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz